In 2018 kreeg ik, na jaren dromen, eindelijk een puppy’tje: kleine Romi. Vanaf dag één stal ze alle hartjes. Het knapste gezichtje met het liefste karakter. Nadat ze in ons gezinnetje kwam, maakte ik een account aan waar ik foto’s postte van kleine Romi. Voor ik het wist probeerde ik iedere foto mooier/beter te maken. Ik vond dit zó leuk en haalde hier zoveel plezier uit.

Ik had geen flauw idee wat ik zou doen in mijn leven. Een bachelor behaald, maar niet zoveel zin om hierin aan de slag te gaan. Het enige wat ik leuk vond was foto’s maken van Romi. Ik besloot even een tussenjaar te nemen om uit te zoeken wat ik wou doen. Ik besloot fotografie te gaan studeren om even een jaartje te genieten en te volgen wat ik leuk vond. Little did I know dat dit mijn grote passie bleek te zijn.

Kort na mijn opleiding verloor ik mijn liefste Romi aan kanker. 3 jaar oud, nooit gedacht dat ik zo snel afscheid zou moeten nemen. Op dat moment besefte ik onmiddellijk hoe dankbaar foto’s zijn. Ik had alles op beeld van haar; ieder schattig dingetje dat ze ooit gedaan had. Foto’s die me nog steeds een nostalgisch gevoel geven, foto’s die een herinnering vormen voor altijd. Ik begon mijn eigen bedrijf ‘Elena De Vos fotografie’ om ook anderen hun waardevolste momenten met liefste vast te leggen.

Romi zal voor altijd een speciaal plekje krijgen in het hart van mijn bedrijf. Voor het ontstaan van een job die ik nooit gedacht had, voor het ontstaan van een liefde waar ik nooit van had kunnen dromen.